Alfabet sygnałów wistowych, według którego z sekwensów honorowych wychodzi się drugą kartą od góry, a z blotek drugą, bądź czwartą najlepszą.
Zasady wistu odwrotnego zostały sformułowane przez Amerykanina S. Rusinowa jeszcze w latach trzydziestych, ale w Polsce szerszą popularność wist odwrotny zdobył w latach siedemdziesiątych.
Oto one:
z sekwensów i z pary sąsiadujących honorów wychodzi się drugą kartą od góry; wyjątek od tej zasady stanowi wyjście z dwóch honorów sec lub w kolor licytowany przez partnera – w takich przypadkach z pary honorów lub z sekwensu wychodzimy najstarszą kartą;
- z sekwensu wewnętrznego wychodzi się najstarszą kartą z sąsiadujących;
- przy wyjściach z blotek – z dubletona wychodzi się niższą; z trzech blotek – środkową, potem dokłada się niższą; z czterech lub więcej - czwartą najlepszą;
- z trzeciego honoru (Hxx) – środkową kartą, a z czwartego lub dłuższego – czwartą najlepszą;
- zrzutki jakościowe – dołożenie małej karty, lub dołożenie kart w kolejności młodsza – starsza to zrzutka zachęcająca, natomiast demarką jest dołożenie dużej karty lub zrzucanie w kolejności starsza – młodsza;
- zrzutki ilościowe – dołożenie w danym kolorze kart w kolejności młodsza – starsza wskazuje parzystą liczbę kart w tym kolorze, a starsza – młodsza – nieparzystą.
Taki system sygnałów jakościowych i ilościowych nazywamy zrzutkami odwrotnymi.
Oto zestawienie, ilustrujące zasady wistu odwrotnego:
AKx, AK, KDx, KD, KDW, DW, DWx, W10x, W10, KW10(x,x), K109x, D109x, 10x, xx, xxx, 109x, xxxx(x,x), Hxx, Hxxx, Hxxxx(x,x),
Komentarze